تراكتور

همانطور كه اشاره شد، اجداد تراكتورها از موتور بخار براي توليد قدرت استفاده مي‌كردند، تا اوايل قرن ۲۰ ميلادي كه موتورهاي احتراق داخلي گزينهٔ بهتري نسبت به موتور بخار به نظر مي‌رسيد. از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ ميلادي، سوخت اكثر تراكتورها بنزين بود؛ البته در برخي از تراكتورها از نفت سفيد يا اتانول نيز استفاده مي‌شد. معمولاً در يك موتور مي‌توان از تمامي اين سوخت‌ها استفاده كرد، امّا بنزين گزينهٔ بهتري نسبت به بقيه است، مخصوصاً در زمان گرم شدن موتور. بيشتر تراكتورها داراي يك باك كمكي كوچك هستند كه سوخت موجود در اين باك كمكي زمان گرم شدن موتور مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اواسط دهه ۶۰ ميلادي، سوخت ديزل جايگزين همهٔ سوخت‌هايي كه در آن روزها در تراكتورها استفاده مي‌شدند، گرديد و هنوز مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

گاز مايع (LPG) و پروپان هم از سوخت‌هايي هستند كه مورد استفاده قرار مي‌گيرند، كه البته نگهداري از تراكتورهايي كه با اين سوخت‌ها كار مي‌كنند، عمل دشواري است.