تراكتور

پيدايش ماشين‌هاي كشش (تراكتورها) به شكل امروزي در حدود ۱۵۰ سال قبل آغاز شد. نمونه‌هاي اوليه تراكتورها در واقع گاوآهن‌هايي بودند كه به موتور بخار مجهز شده بودند. بعدها نمونهٔ امروزي تراكتورها كه با موتور بخار كار مي‌كردند به وجود آمدند. اين موتور بخار براي آنكه كار كند به مقادير زيادي آب يا ذغال سنگ نياز داشت؛ بنابراين اين تراكتورهاي اوليه بسيار بزرگ بودند و نياز به مراقبت و نگهداري زيادي داشتند بطوري كه گاهي براي به حركت درآوردن و استفاده از يك تراكتور موتور بخاري به ۱۵ نفر كارگر نياز بود. اين مدلهاي اوليه تراكتور داراي چرخهاي بسيار بزرگ فلزي بودند كه مي‌توانستند وزن بسيار زياد تراكتور را تحمل نمايند. البته فلزي بودن چرخهاي تراكتور باعث كاهش سرعت ماشين مي‌شد. با اين حال اين تراكتورها تا اوايل قرن ۲۰ ميلادي متداول و مرسوم بودند.

در سال ۱۸۹۲ جان فروليخ John Froelich اولين تراكتور مجهز به موتور بنزيني را توليد كرد. موتور اين تراكتور يك موتور تك سيلندر بود كه با بنزين كار مي‌كرد و قدرت توليد شده در اين موتور توسط گيربكس ساخته شده بوسيلهٔ خود او به چرخ‌ها منتقل مي‌شد. دستاوردهاي فروليخ مورد استقبال واقع نشد و تجارت او در سال ۱۸۹۵ با افول مواجه شد.

پس از شكست فروليخ، چارلز هارت Charles W. Hart و چارلز پار Charles H. Parr موتور ۲ سيلندر بنزيني را بهبود بخشيده و تجارت خود را در چارلز سيتي پايه‌ريزي كردند. در سال ۱۹۰۳، كارخانهٔ اين دو موفق به ساخت ۱۵ دستگاه تراكتور گرديد. اين تراكتورها ۶۳۵۰ كيلوگرم وزن داشتند و موتور ۲ سيلندر اين تراكتورها در بهترين حالت ۴۸ اسب بخار قدرت توليد مي‌كرد.

در حالي كه تراكتورهاي ديزل در ابتدا چندان محبوب نبودند، اما در سال ۱۹۱۰ با كم حجم تر شدن، استفبال از اين تراكتورها بيشتر و بيشتر گرديد تا جايي كه در سال ۱۹۲۳ تراكتورهاي فوردسن ساخت شركت فورد توانستند ۷۷٪ بازار آمريكا را تسخير كنند.