ساختمان تراكتور
تراكتورها را مي‌توان به چهار دستهٔ كلي دو چرخ متحرك، دو چرخ متحرك مجهز به پولوس قفل كن، چهار چرخ متحرك و چرخ زنجيري تقسيم كرد.
شكل كلي تراكتورها بدين صورت است كه دو چرخ پهن و بلند بر روي محور عقب و دو چرخ كوتاه و باريك بر روي محور جلو نصب مي‌شوند و موتور در جلوي كابين راننده قرار دارد. اين ساختار از زمان شكل گيري تراكتورها تا كنون به همين صورت بوده‌است. امروزه از اتاقك‌هايي جهت تأمين راحتي و ايمني راننده استفاده مي‌شود. در مناطقي مانند درهٔ مركزي كاليفرنيا كه اكثر زمينها شني هستند، تراكتورهاي چرخ زنجيري از محبوبيت بيشتري برخوردار بوده و هستند؛ چرا كه به دليل وجود چرخ‌هاي زنجيري عمل كشش و شناوري بهتر صورت مي‌گيرد. مانوردهي به اينگونه تراكتورها توسط كلاچ صورت مي‌گيرد، بدين صورت كه در زمان چرخيدن به سمت راست، كلاچ، انتقال قدرت به چرخ زنجيري سمت راست را قطع كرده و موجب چرخيدن تراكتور مي‌شود.
تراكتورهاي چهار چرخ متحرك در دهه ۶۰ ميلادي پا به عرصه گذاشتند. اكثر تراكتورهاي چهار چرخ متحرك داراي دو چرخ بزرگ و دو چرخ كوچك هستند، امّا برخي از آنها به چهار چرخ بزرگ مجهز هستند. تراكتورهاي بزرگ معمولاً كمرشكن هستند. اين بدان معني است كه هنگام فرمان پذيري و مانور، قسمت جلويي تراكتور كه شامل موتور و چرخ‌هاي جلويي مي‌باشد، چرخيده و قسمت انتهايي كه شامل چرخ‌هاي عقب و كابين راننده مي‌باشد، ثابت باقي مي‌ماند.
امروزه تراكتورهاي شني دار (تراكتورهايي با چرخ زنجيري پلاستيكي) مجهز به سيستم انتقال قدرت هيدروليكي، محبوبيت بالايي در برخي از كشورها پيدا كرده‌اند و به هيچ وجه دور از انتظار نيست كه تا چند سال آينده جايگزين ساير تراكتورها شوند.
برچسب: ،